ËL PIRCHÉ

Fòrsi chijcadèn o dirà; "cl' era pròpi necessari s'anbaradam què?". Me modestamant da gnorant coma ch'a sòn, digh ëd zè pirché ël motiv principal l'é col ad nan smantié, col ad teni viva a memòria, e anlora adcò suqué a l'é necessari. Cost mè dissionari a l'ha gnun-i pretaisi d'essi 'n dissionari, ma anvenci, d'essi na modesta arceuita 'd paròli cme a-j divo e i prononsiavo ij nòcc vegg. L'Astesàn cme tuti 'l parladi piemontàisi, a l'ha dël citi variassiòn local, che sòn a sò richessa, për tant tanti paròli a sòn riportaji sota a divars maneri 'd diji. Come ch'a voghi da
l'intestassiòn di feuj, për arceuji tuti si
paròli a j'heu bitaji pròpi tant tamp, e anlora, eccò che treuvi adcò diversi maneri d'anpaginassiòn, ma nan për laudemi, 'v digh che si pagini a j'heu passaji 'dpù 'd mila vòti. Ciam scusa se a j'é d'eror, personalmant sòn nan a l'aotessa 'd savaj e 'd podaj fè 'd pù.

A PARLADA ASTÈSAN-A

A parlada Astesàn-a 's diferansia foneticamant da Koiné, utilissanda sura tut do silabi, che veno cimaji: reidi o moli. Cost modo a l'ha utilissalo për prim l'amis Carlen Muss, còn a sò gramàtica Astesàn-a. A
troverei 'l silabi; L e L oppure l e l che devo essì 'lsiji "L o l" ant'ël prim cas, mantri anveci andran alsiji R dossa quand ch'as troveran sot-signà "L o l". Ëdcò l'istess o soced për la "R o r" che sarà dura an cost cas e mola quand a sòn sot-signà: "R o r". Për tut ël restant a l'é come a Koiné, val a dì che le "O" andran alsiji "U" e coli acentaji alsiji come la "o" italian-a. Tut sòn për oteni cola musicalità che a j'è ant sa parlada.